Annie belde op vrijdagmiddag naar mijn kantoor en verontschuldigde zich ook direct. Ze wist niet waar te beginnen en al helemaal niet of het iets was voor een advocaat. Maar één ding was duidelijk. Ze zat er flink doorheen.
Spanning op de werkvloer
Ik liet haar eerst vooral praten en al snel zag ik een lijn van spanningen op de werkvloer in combinatie met het niet tactisch opereren van een manager. Door die lijn te benoemen voelen mensen zich gehoord en worden ze vaak direct een stuk rustiger. Dat was wat ik op dat moment ook met Annie deed, want ik wilde graag dat ze een beetje rustig het weekend in kon gaan. We sloten ons telefoongesprek die bewuste vrijdagmiddag af met een afspraak voor die maandag erop.
Een man in een vrouwenteam
Tijdens de afspraak op kantoor pakten we de draad weer op. Annie bleek al heel lang in een groot productiebedrijf te werken, maar sinds John in het overwegend vrouwenteam was gekomen, leek alles ineens anders. In het zicht van de manager was John de perfecte medewerker, maar daarbuiten was hij stronteigenwijs en absoluut niet collegiaal. Eigenlijk stoorde iedereen zich aan het gedrag van John, maar niemand durfde er iets van te zeggen. Toen Annie de moed vond om er wat van te zeggen en het gesprek met John aanging, veranderde er ineens iets. Zij moest zich bij de manager melden.
In plaats van hoor- en wederhoor toe te passen, werd Annie als een soort misdadiger door de manager behandeld. De klap op de vuurpijl was dat Annie de mededeling kreeg dat het beter zou zijn als ze weg zou gaan via één of andere regeling. Met ander woorden… ze werd vriendelijk doch dringend verzocht om zich naar de uitgang te begeven. Dit kon toch niet waar zijn?
Annie kreeg meer en meer de behoefte om uit te leggen wat er zich al die tijd op haar afdeling had afgespeeld en had gehoopt dat haar collega’s haar zouden ondersteunen. Maar dat gebeurde niet en daarom zat ze ineens bij mij op kantoor.
Een spiegel voor de werkgever
Een regeling treffen zou enkel de weg van de minste weerstand zijn en in feite het slechte leiderschap van de manager camoufleren. Ik taste af wat Annie precies wilde en tot hoever ze bereid was te gaan. We kozen voor een respectvolle aanval.
In een brief hield ik de werkgever een spiegel voor. Zo confronteerde ik de werkgever onder andere met het niet toepassen van hoor- en wederhoor en het aanrichten van de onnodige menselijke schade. Tegelijkertijd bood ik de werkgever de kans op een charmante oplossing: met Annie in gesprek gaan via een mediator. Het bleek een gouden greep, want er vonden onder professionele begeleiding goede gesprekken plaats en Annie kreeg een eerlijke en nieuwe kans. Op deze manier kon Annie’s kennis voor het bedrijf behouden blijven, want ze ging verder in een andere divisie.
Wilma Bouma
Elk kwartaal schrijf ik een column Recht & krom voor De Riepe, het straatmagazine Noord Nederland. Deze column werd gepubliceerd in september 2018.
